Randy Newman zong het al “It’s Lonely at the top”
Regelmatig krijg ik van leidinggevenden te horen dat ze zich vaak geïsoleerd voelen in het team. Er wordt wel uitvoerig gecommuniceerd in “de wandelgangen,” maar deze wezenlijke zaken hoor je niet in het teamoverleg.

Alleen maar verliezers in de communicatie
Een teamleider had daar ook last van. Ik zei ‘dan zeg je er toch wat van.’ Dat had hij ook gedaan. Het antwoord van zijn teamlid was dat hij het moeilijk vond om de voor hem echt belangrijke zaken met hem te delen.
‘Waarom dan?’ vroeg hij.
‘Omdat je soms een beetje dominant over kan komen’ was het antwoord.
Toen hij naar een concreet voorbeeld vroeg, kon zijn teamlid dat niet geven. Zo voelde hij dat gewoon. En daar kon die taakgerichte teamleider dus helemaal niets mee. Deze communicatie verliep voor zowel teamleider en teamlid zeer onbevredigend.

Daal af
‘Wat bedoel je met daal af?’ vroeg hij mij.
Ik zei ‘Je zit nu letterlijk met je kantoor boven de serviceafdeling. Daal af. Want je hebt het met mij wel gehad over dienstbaar zijn aan de onderneming maar ik heb je er nooit op kunnen betrappen dat je tussen je teamleden zit te werken, zodat ze je elke dag kunnen zien, horen en je geur kunnen opsnuiven. Weet jij eigenlijk wel wat ze in de koffie gebruiken, of hebben ze liever thee?’
‘Moet dat dan?’
‘Nee, natuurlijk moet dat niet. Maar als je wilt weten wat er op de werkvloer leeft dan moet je er onderdeel van zijn. Nu hebben ze nog meer contact met jouw auto die voor de deur staat -dan met jou.’

One of the guys
Ik adviseerde hem om elke vrijdagmiddag een half uur te gaan buurten op die bewuste serviceafdeling. Vraag of ze koffie willen. Een keer gevulde koeken mee nemen. Na 3 weken wist hij wat alle 3 collega’s in de koffie hadden. Ze waren eerst wantrouwend maar de teamleider vroeg niets aan ze. Hij was er gewoon. Vertelde soms een grap en lachte mee als iemand anders leuk uit de hoek kwam.
‘En hoe ging het verder?’ vroeg ik.
‘Jij had gezegd dat ik niets mocht vragen. Alleen maar zijn. En je weet dat dit tegen mijn resultaatgerichte natuur in ging. Dus dat was best moeilijk voor mij. Maar na 2 maanden vond ik het ook wel lekker om even niets te moeten en one of the guys te zijn. En toen gebeurde het. ‘Wat dan?’ vroeg ik terwijl ik op het puntje van mijn stoel ging zitten. ‘Het teamlid waar ik het meeste moeite mee had vertelde uit zichzelf dat de software niet goed aansloot bij zijn afdeling. En daarna ging er steeds meer vanzelf. Achteraf bleek dat ik mij had aangesloten bij zijn gedragstype, terwijl ik zelf heel anders in elkaar steek. Na 3 maanden kon mijn resultaat gerichte zelf ook tevreden zijn. Ik was daar gaan zitten ‘voor de gezelligheid’ en tussen de regels door kreeg ik de broodnodige informatie om mijn team te ontwikkelen. Ik krijg het bijna niet uit mijn strot, maar ik vind het nog leuk ook.
Ik zal nooit iemand worden van de uren lange harmonie en social talks, maar heb nu wel ervaren hoe ik aansluiting kan krijgen bij het gedragstype van mijn teamlid. Ik weet nu dat ik niet alle opgebouwde misverstanden bij de kop moet pakken maar dat het beter is eerst een relatie op te bouwen die voor mijn teamlid goed voelt.

It takes 2 to tango
Bovenstaande is natuurlijk de helft van het verhaal want het andere gedragstype moet zich ook kunnen verplaatsen in de wereld van zijn teamleider om het goede in elkaar naar boven te halen.’

Auteur: Jan Mik.

Heb jij nog tips hoe je beter kunt samenwerken?

Deel dan jouw ervaringen in onderstaand commentaarveld. En hier kun je natuurlijk ook je vraag kwijt.

Vind je dit artikel waardevol? Deel hem dan met jouw netwerk.
Dit kan door middel van de sociale media knoppen hieronder, zodat ook de mensen in jouw netwerk profiteren.

Denk jij dat SCAN jouw team kan helpen om veel meer gebruik te maken van elkaars kwaliteiten? Of heb je nog vragen?

 

Wil je meer informatie? Bekijk de teamtrainingen.