Een wijze meester ging op een dag wandelen met zijn 4 leerlingen.
Het was nog vroeg in de morgen en de dauw lag over het land. Ze wandelden in alle rust en in gedachten verzonken door het landschap.
Toen vroeg een leerling, “Meester, wat is de waarheid?”
De Wijze meester nodigde de 4 leerlingen uit om in het gras te gaan zitten terwijl de zon steeds hoger aan de horizon kwam te staan.
De meester gaf antwoord door een vraag te stellen.
“Welke kleur heeft deze dauwdruppel?” terwijl hij wees naar een druppel dat aan een grasspriet  in de zon hing.
“Geel!” antwoorde de eerste spontaan.
“Nee!” zei de ander. “Het is absoluut  Rood!”
Toen bleef het stil.
“Nog meer meningen” vroeg de wijze meester.
“Ik had even tijd nodig om de druppel te analyseren en ik kom op basis van deze analyse uit op de kleur Blauw.”
“En.” Vroeg de wijze meester aan de laatste leerling. Heb jij ook nog een mening?”
“Nou, ja. Ik wil natuurlijk geen spelbreker zijn. Maar ik heb de indruk dat de druppel groen kleurt.”

Ze keken elkaar verbaasd maar ook geërgerd aan. Er ontstond bijna ruzie omdat ze overtuigd waren van hun eigen waarneming.

Daarna nodigde de meester de leerlingen uit om van plaats te wisselen in het gras. Hierdoor zagen ze alle kleuren van de regenboog en drong het tot de leerlingen door dat niet alleen zijzelf maar ook de  andere leerlingen “de waarheid” hadden gesproken.

Nadat iedereen stil was geworden sprak de wijze meester:
“Vanuit een ander gezichtspunt zie je een andere kleur, dus jullie hadden allemaal gelijk. De kunst is niet om elkaar te veroordelen of te overtuigen van jouw gelijk, maar luister naar elkaars kleurrijke verhalen zonder oordeel, want het maakt niet uit wat de kleur van de kat is, zolang hij maar muizen vangt.

Bovenstaande zie ik ook bij teamleden. Onbewust  denken ze dat hun college een zaak op dezelfde manier zou benaderen zoals zijn dat doen. En omdat ze (denkend in hun eigen hoofd) geen beter alternatief vinden voor een oplossing, lossen ze het probleem eendimensionaal op. Daarbij mis je de veelkleurigheid van de ideeën van je collega’s.

De veelgehoorde klacht is dan dat die ander van die gekke ideeën heeft die het team eerder afremmen dan vooruit helpen. Zie het maar als het klaarmaken van spruitjes. Jij eet ze niet meer omdat ze bitter zijn. Totdat je collega ze klaarmaakt met abrikoos en je ineens geniet van diezelfde spruitjes.

Maak dus gebruik van elkaars unieke kwaliteiten (kleuren) en breng je team samen naar een hoger plan.
Nu is mijn vraag aan jou: Maak jij voldoende gebruik van de veelkleurigheid van je collega’s. En zo ja, hoe doe jij dat dan?

Deel jouw ervaringen in onderstaande commentaarveld, zodat we er allemaal van kunnen leren en ons voordeel mee kunnen doen. En hier kun je natuurlijk ook je vraag kwijt.

Vind je dit artikel waardevol?
Deel hem dan met jouw netwerk.
Dit kan door middel van de sociale media knoppen hieronder, zodat ook de mensen in jouw netwerk profiteren.